Vlieg tegen het raam

Al een behoorlijke tijd ben ik hiermee bezig. Ik huur sinds september 2017 een studio bij Microlab, ik heb momenteel een mooi prototype en ook een plaats om die te gaan testen. Ondertussen was ik bezig en deed van alles door elkaar. Ik zocht uit wat voor subsidies er waren, of er misschien scholen waren die mee wilden helpen, organiseerde meetups om medestanders te vinden en nog meer zaken, naast het daadwerkelijke bouwen van de proto.

Helaas blijkt dat het tempo van de ontwikkelingen zoals ik die voor me zag niet gerealiseerd word. Hoewel het -in mijn ogen- toch zeker wel levensvatbaar is.

Wat? Het? …

En daar wringt de schoen denk ik. Ik wil teveel. Ik maak geen échte keuze. Wat wil ik hiermee? Zoals je op de website overal kan lezen heeft het te maken met circulariteit, energie opwekken, een windturbine bouwen, samenwerken met scholen en onderzoeksinstellingen en nog veel meer maar een echt plan daarvoor heb ik niet.

Ik zie de noodzaak voor dit alles. De CO2 uitstoot moet omlaag om klimaatverandering tegen te gaan, dus schone energie maken. We moeten circulair gaan produceren en handelen om (onder andere) de afvalberg niet tot epische proporties te laten groeien en zo zijn er legio redenen om allerlei transities en initiatieven te ondersteunen en aan willen bijdragen. De wil om bij te dragen, daaraan is geen gebrek bij mij. Echter de richting wel.

Ik voel me soms als een vlieg op het raam. Hij ziet dat ie naar buiten wil, naar vrijheid, warmte, voedsel enz. maar weet niet dat een raam hem scheidt van zijn doel.

Ik zou op een of andere manier afstand moeten nemen, een andere aanvliegroute kiezen en zo naar buiten gaan.

Een manier die ik nu voor ogen heb is door meer van mezelf te laten horen. Ik ga actiever de website bijhouden, op sociale media ook zichtbaarder worden en meer verhalen, foto’s en blogs posten. Hiermee bereik ik meer publiek en op die manier hoop ik grote stappen voorwaarts zetten. Hou het in de gaten!